Jesteśmy nauczeni reagować na wszystko co dzieje się w świecie, na zewnątrz naszego ciała a równocześnie po mistrzowsku wręcz ignorować to co dzieje się wewnątrz.
Zatrzymaj się na chwilę choćby z ciekawości odwróć tą sytuację.
Zanurz się w sobie, posłuchaj jakie informacje płyną z ciała, czuj i poruszaj się tak jak czujesz…a świat zewnętrzny zostaw…poradzi sobie bez Ciebie.
Aby tańczyć, aby poruszać się we własnym rytmie nie potrzebujesz nic oprócz głębokiego wsłuchania się w siebie. Afirmacją życia jest ruch – ruch klatki piersiowej, ruch wydychanego powietrza potwierdza życie. Wsłuchaj się w każde poruszenie w Twoim ciele, każde cielesne doznanie, wrażenie, poszukaj impulsu wewnątrz siebie, które wprowadzi ciało w ruch, w Twój osobisty taniec.
Nie potrzeba muzyki, nie potrzeba sali, wszystko czego potrzebujesz masz w sobie. Czy jesteś w stanie temu zaufać, zaufać sobie? Swojemu ciału?
Choreoterapia
Według American Dance Therapy Association, choreoterapia oznacza: „terapeutyczne wykorzystanie ruchu jako procesu, poprzez który wspomagana zostaje emocjonalna i fizyczna integracja”.
Podstawowym założeniem terapii tańcem i ruchem jest wzajemne powiązanie ciała i umysłu. To co dzieje się w ciele ma natychmiastowy oddźwięk w naszym umyśle i odwrotnie – emocje i napięcia są odzwierciedlane w napięciach mięśni i zakłóceniu możliwości ruchu. Wyzwalając swój naturalny, autentyczny ruch, pozwalamy sobie na uświadomienie i zrozumienie tego co nieświadome.
Poprzez ruch w tańcu możemy „rozpuszczać” blokady mięśniowe oraz uwalniać zgromadzone w ciele napięcia i stłumione emocje co wpływa na poprawę jakości życia.
Ruch Autentyczny
Ruch Autentyczny jest formą medytacji w ruchu. Praktykując tą metodę, pogłębiamy uważność, świadomość siebie i innych, zwiększamy zdolność koncentracji, nie oceniania, nie wartościowania, jednocześnie nabywamy doświadczenie w byciu widzianym w sposób serdeczny, życzliwy i pozbawiony oceny. Ponadto wzmacniamy własną samoocenę, akceptację siebie, wiarę w siebie takim jakim się jest, uczymy się patrzenia w ten sam sposób na drugą osobę.
Ruch Autentyczny bada relację pomiędzy poruszającym się a świadkiem, pomiędzy patrzeniem a byciem widzianym. Mając zamknięte oczy, jedna z osób wsłuchuje się w siebie i znajduje ruch wynikający z wewnętrznego impulsu. Ruch może rozpocząć się od impulsu, odczucia, gestu, obrazu czy wspomnienia i rozwija się w wyniku podążania za mądrością ciała. Stopniowo ruch ten staje się widoczny, bezpośredniemu doświadczeniu nadawany jest kształt fizyczny. Świadek akceptuje osobę w ruchu bez zastrzeżeń, obserwuje ruch bez oceniania, świadom własnego wewnętrznego świata odczuć oraz znaczeń. Spotkanie osoby w ruchu ze świadkiem w atmosferze wzajemnej akceptacji i szacunku stwarza okazję do dotarcia do swego prawdziwego Ja.
Ruch Autentyczny jest praktykowany na świecie jako forma medytacji, praktyki duchowej czy terapii, w celu zwiększenia świadomości lub po to, by otworzyć się na swoją kreatywność i proces twórczy.
Jak mówi jedna z prekursorek pracy z ruchem autentycznym, Mary Whitehouse:
Kiedy ruch jest prosty i zwyczajny, nie zmieniaj go jakkolwiek wydawałby Ci się nieciekawy czy ograniczony, tylko wtedy może stać się tym co określam jako: autentyczny– tylko wtedy może być on szczery, charakterystyczny, właściwy Tobie. Ruch staje się “autentycznym” gdy jesteś w stanie pozwolić swoim intuicyjnym impulsom swobodnie wyrazić się bez jakichkolwiek intelektualnych wytycznych; przeciwieństwem będzie zatem ruch wynikający ze świadomej decyzji. To rozróżnienie może wydawać się zupełnie jasne ale w praktyce jest sporym wyzwaniem.
Praktyka
Praktykować można w dowolnym miejscu, jednak ważne by było ono bezpieczne, wolne od przypadkowych osób, najlepiej ciche.
Potrzebne są dwie osoby. Pierwsza staje się obserwatorem a równocześnie tym, który tworzy przestrzeń. Siedzi w wygodnej pozycji i całą uwagę skupia na partnerze/partnerce. Swoją postawą akceptacji , troski i uważności tworzy bezpieczną przestrzeń. Podczas całego procesu nie spuszcza partnera/partnerki z oczu. Nie reaguje, nie ocenia ale będąc w kontakcie z ciałem odczuwa drugą osobę, jej taniec, jej opowieść.
Tancerz – tak nazwiemy osobę w procesie – zaczyna od pozycji stojącej, ugruntowanej. Zamyka oczy. Wsłuchuje się w siebie, podąża ze pojawiającymi się impulsami, zmieniając postawę ciała, oddech, poruszając się, tańcząc. W pełnej akceptacji pozwala sobie na wszystkie ruchy, na wyrażanie poprzez ciało wszystkich pojawiających się emocji, odczuć, wrażeń. Po upływie wyznaczonego czasu partnerzy dzielą się obserwacjami i odczuciami a następnie zamieniają się rolami.
Przestrzeń praktyki
Co czujesz gdy czytasz słowo:LAS, PUSZCZA, UROCZYSKO, DZIKIE KNIEJE?
Wielu z nas przyroda kojarzy się z dzieciństwem. Gdy mieliśmy zaledwie kilka lat las był przestrzenią magiczną; z jednej strony w leśnym mroku czaiło się niebezpieczeństwo, mieszkała w nim zła „baba jaga” w domku na kurzej stopce a także inne przerażające stwory, z drugiej strony przyciągał swym bogactwem, niezliczonymi możliwościami zabawy, odkrywania, sprawdzania siebie. Z wiekiem las, przyroda staje się miejscem wypoczynku, miejscem gdzie regenerujemy siły, gdzie zdrowiejemy.
Gdy mieszkamy w miastach, dzika przyroda wydaje się rajem utraconym, czymś co straciliśmy, tak jak beztroskie dzieciństwo…
W przeciwieństwie do dzieciństwa las możemy odzyskać, z całym jego uzdrawiającym potencjałem, całą jego magią i wiedzą.
Przebywanie w czystym, naturalnym środowisku, na morzem, w lesie, na łące oczyszcza zmysły. Na nowo zaczynasz czuć zapach powietrza, rozróżniać aromat drzew i ziół w różnych porach dnia, słyszysz szum strumienia, trzepotanie skrzydeł w koronach drzew, śpiew ptaków, szelest przemykających wśród zarośli zwierząt. Oczyszczając oczy zaczynasz dostrzegać nowe odcienie barw, skóra obiera wilgotność powietrza, temperaturę, kąt padania promieni słonecznych. Przebywanie w przestrzeni przyrody pogłębia również kontakt z ciałem, zaczynamy odczuwać więcej i rozumieć informacje, które docierają z ciała do umysłu. Budzi się zmysł priopercepcji (czucia głębokiego), który odpowiada na właściwe odczuwanie pozycji ciała, napięcia poszczególnych mięśni a nawet organów wewnętrznych. Wraz ze wzrostem świadomości ciała pojawia się świadomość emocji. Umysł i ciało powoli splatają się w jedno co odczuwamy jako głęboki relaks i nazywamy regeneracją.
Zapraszamy do wspólnej praktyki ruchu autentycznego a także innych technik pogłębiających świadomość ciała w przestrzeni lasu.
Najbliższy warsztat na łonie przyrody: 8-10 luty, Sopatowiec
Bibliografia:
- Grażyna Lutomska, O metodzie ruchu autentycznego
- Zuzanna Pedzich, Ruch Autentyczny
- Janet Adler, Offering from the Conscious Body: The Discipline of Authentic Movement
- http://www.authenticmovement.ca